Rozdział 3

Gdzieś na krainie pokrytej grubą warstwą lodu i śniegu zaczęło palić się światło. Zielona poświata zaczęła roztaczać wokół siebie złą aurę. Lód zaczął pękać niebawem miało stać się coś strasznego.

***

Szarawa klacz wychodzi na balkon i siada przypatrując się gwiazdom. Zaczyna płakać

-Dlaczego?! Dlaczego nie mogłam nic zrobić?! Czemu! Mogłam coś zaradzić, ale nie miałam odwagi. Dlaczego-krzyczała żałośnie sama do siebie. Usłyszała skrzypnie drzwi. Świece zgasły."Pewnie wiatr"-myślała. Weszła spowrotem do pokoju. Położyła się na łóżku. Łzy moczyły pościel.

***

-O co ci chodzi? Znowu coś wymyślasz?!-zakpił z niej Marko

-To coś wróciło!-powiedziała przerażona

-Masz pewność?

-Wiem, że coś tu jest!

-Co z Alarią?!?-spanikował Marko

-O nie!-Twinle-To nie przyszło po nas tylko po nią. Ruchy-powiedziała.

Zaczęli pchać drzwi żeby je otworzyć. Coś je zablokowało.

***

Ktoś zaczął pukać do drzwi.

-Astrid?

-Tak Mil?-powiedział do pomarańczowej klaczy

-Boję się. Czuję, że jest tutaj

-Ale go nie ma. Wejdź i się rozgość

-Astrid nie umiem zasnąć-przytuliła się do niego

-To tylko skutki po tym wszystkim

-Może masz rację, a czy mogę zostać na noc?

-Oczywiście. Jeśli się boisz...

***

Łzy nie odstępowały Alari na krok. Leżała teraz na łóżku i wspominała. Spojrzała na pokój..nagle! Coś ukrywało się w cieniu. Bała się wstać i podejść, ale zrobiła to. Była metr od ściany. Coś wyskoczyło z cienia i zaczęło ją dusić. Wtedy pojawił się biały dym, a z niego wyszedł Sombra, ale nie ten którego znają z legend to ten. Ten dobry Sombra. Zaczął walczyć z potworem. Walka trwała krótko, a dłużyła się bardzo. Cień rozpłynął się. Biały Sombra podszedł do Alari . Dotknęli się kopytami. Zniknęli....